سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال (CTS) یک بیماری شایع است که بر عصب مدیان تأثیر می گذارد، عصبی که از ساعد به سمت دست کشیده می شود. عصب مدیان حس شست، سبابه، وسط و نیمی از انگشت حلقه و همچنین حرکت عضلات شست را کنترل می کند. CTS زمانی اتفاق می‌افتد که عصب مدیان در تونل کارپال، یک گذرگاه باریک در مچ، فشرده می‌شود.

این فشرده سازی می تواند علائم مختلفی ایجاد کند، از جمله:

• بی حسی و گزگز: این شایع ترین علامت CTS است. بی حسی و گزگز معمولاً روی شست، سبابه، وسط و نیمی از انگشت حلقه تأثیر می گذارد.
• درد: درد یکی دیگر از علائم شایع CTS است. درد می تواند تیز، سوزش یا دردناک باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد.
• ضعف: ضعف در دست و انگشتان نیز می تواند از علائم CTS باشد. این ضعف می تواند گرفتن اشیا، نیشگون گرفتن چیزها یا انجام سایر کارهای حرکتی ظریف را دشوار کند.

دلایل و عوامل خطر

می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

• حرکات تکراری: خم کردن، خم کردن یا باز کردن مکرر مچ دست می تواند به عصب مدیان فشار وارد کند. به همین دلیل است که CTS اغلب در افرادی دیده می شود که مشاغلی دارند که نیاز به استفاده مکرر از دستان خود دارند، مانند استفاده از صفحه کلید یا کار در خط مونتاژ.
• التهاب: التهاب تاندون ها در تونل کارپال نیز می تواند به عصب مدیان فشار وارد کند. این می تواند ناشی از آسیب به مچ دست، آرتریت یا سایر شرایط باشد.
• چاقی: چاقی می تواند خطر ابتلا به CTS را افزایش دهد زیرا می تواند فشار بیشتری بر عصب مدیان وارد کند.
• بارداری: در دوران بارداری، هورمون های ریلکسین و پروژسترون می توانند باعث شل شدن رباط های مچ دست شوند. این می تواند تونل کارپال را باریک کند و خطر CTS را افزایش دهد.

درمان سندرم تونل کارپال

اگر علائم CTS را تجربه می کنید، مهم است که برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از آسیب دائمی به عصب کمک کند. درمان CTS معمولاً شامل موارد زیر است:

• اقدامات محافظه کارانه: اقدامات محافظه کارانه برای CTS شامل پوشیدن آتل در شب برای نگه داشتن مچ در وضعیت خنثی، اجتناب از فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند و مصرف مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن است.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به تقویت عضلات دست و مچ دست و بهبود انعطاف پذیری کمک کند.
• تزریق استروئید: تزریق استروئید می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
• جراحی: جراحی فقط برای افرادی توصیه می شود که دارای CTS شدید هستند که به درمان محافظه کارانه پاسخ نمی دهد. جراحی شامل آزاد کردن رباط کارپال عرضی است که رباطی است که عصب میانی را فشرده می کند.

با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به CTS تسکین علائم خود را تجربه خواهند کرد. با این حال، در برخی موارد، این وضعیت ممکن است عود کند.

اگر در معرض خطر ابتلا به CTS هستید، چند کار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از آن انجام دهید، مانند:

• استراحت کنید: زمانی که در حال انجام فعالیت هایی هستید که شامل حرکات مکرر دست می شود، استراحت های مکرر انجام دهید تا به دستان خود استراحت دهید.
• استفاده از تکنیک مناسب: هنگامی که از ابزار یا تجهیزات استفاده می کنید، مطمئن شوید که از تکنیک مناسب برای جلوگیری از فشار بر مچ دست خود استفاده می کنید.
• حفظ وزن مناسب: چاقی می تواند خطر ابتلا به CTS را افزایش دهد، بنابراین حفظ وزن سالم بسیار مهم است.

برای دریافت خدمات فیزیوتراپی در کاشان می توانید به کلینیک فیزیوتراپی مهر کاشان مراجعه بفرمایید.