آرتروز لگن و درمان آن

آرتروز لگن یکی از شایع ترین دلایل درد و التهاب مفصل لگن در مفصل میانسال و سالمند است که سبب محدود شدن حرکات مفصل مبتلا می شود.

استئوآرتریت که به عنوان بیماری دژنراتیو مفاصل یا آرتریت مرتبط با سن نیز شناخته می شود ، در افراد میانسال و سالمند شیوع بیشتری دارد.

آرتروز زمانی اتفاق می افتد که التهاب و آسیب به مفصل باعث شکستن بافت غضروف می شود. به نوبه خود ، این خرابی باعث درد ، تورم و تغییر شکل می شود. غضروف یک ماده سفت و لاستیکی مانند است که انتهای استخوان ها را در مفاصل معمولی می پوشاند. این ماده در درجه اول از آب و پروتئین تشکیل شده است. عملکرد اصلی غضروف کاهش اصطکاک در مفاصل و عمل به عنوان “ضربه گیر” است.

اگرچه ممکن است غضروف در صورت آسیب دیدگی تا حدودی ترمیم شود ، اما بدن پس از آسیب دیدگی دچار غضروف جدیدی نمی شود.

تغییرات مفصل در اثر آرتروز لگن معمولاً در طول سالیان متمادی به آرامی رخ می دهد. هر چند ، موارد استثنا وجود دارد.

بیمارانی که دچار آرتروز مفصل لگن و ران هستند گاهی در راه رفتن دچار مشکل می شوند. تشخیص ممکن است در ابتدا دشوار باشد. این به این دلیل است که درد می تواند در نقاط مختلف از جمله کشاله ران ، ران ، باسن یا زانو ظاهر شود. درد می تواند تیز و سوزشی باشد یا می تواند یک درد کسل کننده باشد ، و حرکات مفصل نیز محدود می شود.

علائم آرتروز مفصل لگن و ران

• سفتی مفاصل که هنگام بلند شدن از رختخواب ایجاد می شود.
• سفتی مفصل بعد از نشستن طولانی مدت
• درد ، تورم یا حساسیت در مفصل ران
• صدا یا احساس سایش استخوان ها بر روی هم
• ناتوانی در حرکت دادن مفصل ران برای انجام فعالیت های معمول مانند پوشیدن جوراب

دلایل آرتروز لگن

علل آرتروز مفصل ران مشخص نیست. عواملی که ممکن است دخیل باشند شامل آسیب مفصلی ، افزایش سن و اضافه وزن است.

علاوه بر این ، برخی موارد نیز خطر بروز آن را افزایش می دهند از جمله :

• وارد شدن ضربه شدید به مفصل لگن و آسیب دیدگی آن
• ناهنجاری های مادرزادی مفصل لگن
• نقایص ژنتیکی (ارثی) در غضروف وجود داشته باشد.
• اضافه وزن و فعالیت بیش از حد فشار زیادی به مفصل وارد کرده و ریسک بروز آرتروز را افزایش می دهند.

روش های درمان

هدف اصلی درمان آرتروز مفصل ران بهبود تحرک (توانایی راه رفتن) و شیوه زندگی فرد است. بخشی از این هدف شامل بهبود عملکرد مفصل ران و کنترل درد است. برنامه های درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• استراحت و مراقبت از مفصل
• استفاده از عصا برای برداشتن وزن از ناحیه لگن آسیب دیده
• روشهای تسکین درد غیر دارویی برای کنترل درد
• کاهش وزن اضافی
• فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی کمک زیادی به بهبود تحرک مفصل کرده و از پیشرفت تخریب غضروف مفصلی نیز جلوگیری می کنند.
• داروها ، از جمله استامینوفن (تیلنول) ، یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن ، یا یک داروی ضد درد تجویزی
• عمل جراحی در صورت عدم کنترل علائم با روش های ذکر شده ضروری خواهد بود.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در کاشان – مرکز فیزیوتراپی در کاشان – مرکز توانبخشی در کاشان – فیزیوتراپی در درمان آرتروز